ปัญหาทางด้านสุขภาพที่มาจากโรคไม่ติดต่อเรื้อรังไม่ได้ก่อให้เกิดความเสี่ยงทางด้านเศรษฐกิจในระดับบุคคลเพียงเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่องบประมาณรายจ่ายของประเทศอีกด้วย โดยข้อมูลจากกระทรวงสาธารณสุขได้ชี้ให้เห็นว่า รายจ่ายสุขภาพรวม (total health expenditure) มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นในแต่ละปีเฉลี่ยร้อยละ 16.8 (ข้อมูลในปี 2555 งบประมาณในส่วนนี้อยู่ที่ 513,213 ล้านบาท) สะท้อนถึงปัญหาทางด้านสุขภาพของประชาชนที่ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น และเมื่อพิจารณาถึงกลุ่มบุคคลที่มีความเสี่ยงและน่าเป็นห่วงมากกว่ากลุ่มคนอื่น ๆ ในสังคม พระสงฆ์ คือกลุ่มบุคคลที่ต้องได้รับการพิจารณาเป็นอันดับแรก เนื่องจากข้อจำกัดต่าง ๆ ทั้งการไม่สามารถเลือกฉันท์อาหารเองได้ พระสงฆ์ต้องฉันท์อาหารที่ได้รับการถวายจากฆราวาส (บุคคลที่ไม่ได้อุปสมบทเป็นพระสงฆ์) เพียงเท่านั้น และยังต้องสงวนท่าทีให้สำรวมเหมาะสม เกิดเป็นข้อจำกัดในเรื่องของการออกกำลังกาย ซึ่งมีเหตุผลมาจากหลักพระธรรมวินัยที่ท่านต้องยึดถือปฏิบัติ พระสงฆ์ต้องประสบกับปัญหาการอาพาธเจ็บป่วยในสัดส่วนที่สูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มบุคคลอื่น ๆ โดยจากข้อมูลของโรงพยาบาลสงฆ์พบว่า มีพระสงฆ์เข้ารับการรักษาพยาบาลเพิ่มสูงขึ้นในแต่ละปี และส่วนใหญ่ต่างต้องเจ็บป่วยเกี่ยวกับโรคไม่ติดต่อเรื้อรังแทบทั้งสิ้น ข้อมูลในปี 2558 พบว่า 5 อันดับโรคที่พบได้บ่อยในพระสงฆ์ได้แก่
1) โรคเมตาบอลิซึมและไขมันในเลือดผิดปกติ 2) โรคความดันโลหิตสูง 3) โรคเบาหวาน 4) โรคไตวายหรือไตล้มเหลว และ 5) โรคข้อเข่าเสื่อม